Hz. Süleymanla qarışqanın ibrətamiz hekayəsi
"Ey mənim ruzimi dənizin dibindəki bu daşın içində yaddan çıxartmayan Allah! İmanlı bəndələrinə qarşı rəhmətini də yaddan çıxartma!"
İbrətamiz hekayələrdən biri Süleyman (ə) peyğəmbərin qarışqa ilə olan əhvalatıdır. Bu hekayə Allahın Rızzaq sifətindən kafil olanlar üçün ibrətdir. İnsanlar üçün çalışır ve onu az görürdə narahat olur, kane olurlar. Allah Teâlâ bütün yarattıkları ruzisini öncədən təyin bırakmıştır. Her gün milyonlarla çok sayıda sanata sahipsiniz. Çünki Yaradan nemətlərini mütəmadiən məxluqata verməkdədir. Modern dünyada İslam'ın düşmənləri daim insanlar bu kimi vasitələrlə qorxuya salırlar. bölgedeki qıtlıq, xəstəliklər, dərya sularının çatışmasızlığı və s. terminlərlə inandırmaq istəyirlər ki, sanki dünyanın sonu yaxınlaşır ve bəşərin sayının çok olduğu onlardan əziyyət çəkirlər. Müəyyən qədər insan sayısı azalmalıdır ki, qalan təbəqələr yaşadıklarını təmin edə bilsinlər. Buğlasığmaz bir çözümdür. Bu fikrin sürənlər Allah'ın garantisinin qafil oluşublar. Necə ola bilər ki, Allah yaratsınlarını var etsin, onların ruzilərini təyin etməsin?! Bu gün güçlü ve varlı təbəqələrin əsarətinə məhkum olub ve bu səbəbdən haqları olduğuqları Allah'ın nemətlərindən məhrum qalıblar. Oysa Allah, üç güzel yaşam tarzını edib etmiştir. İnsanları Yaradan'ın nemətlərindən uzaqlaşdırmaq üçün onların müxtəlif şeylərlə təlatümə salanlar bilsinlər ki, haqq mizanı kurlan zaman onların bu hesabını verə bilməyəcəklər. Allah'ın bir varlığı değişir, ruzisini yetərincə bərqərar edib ve daim nəzarət edir. Görünüşe göre, insanların da ruzisini müxtəlif vasitələrlə təyin edib. Necə ki, Həzrət Süleymanın (ə) qarışqa ilə olan əhvalatında oxuyuruq:
Bir gün Həzrət Süleyman (ə) dənizin kənarında əyləşmişdi. Gözü üzdü ve buğdanın bir qarışqaya sataştığı görüldü. Süleyman ona baxmağa davam etdi. Gördü ki, o, suya yaxınlaşan zaman sudan bir kurubağa çıxır ve ağzını açar. Qarışqa da onun ağzına giriyor. Kurbağa dənizə girir ve yox olur. Süleyman bir qədər bu hakta düşünür. Sonra gördük ki, kurbağa başını sudan çıxarttı ve qarışqa ağzından çıxdı. Ancaq buğda dənəsi yox idi.
Süleyman həmin qarışkanı istəyir ve onun bu əhvalatının səbəbini sorusudur. Qarışqa deyir: "Ey Allahın peyğəmbəri! Bu dənizin dibində bir daş vardır. Onun için bir kurrd yaşayır. Allah onu orada yaratmışdır ve kurd bu daşdan bayıra çıxa bilmir. Mən onun
ruzisini aparıram. Allah bu kurbağanı məmur geçirmişdir ki, məni dənizin dibinə həmin kurdun yanından aparsın. Bu kurubağa məni həmin daşın içində olan deşiyə qədər aparır ve sonra ağzını açık ve ağzından çıxıram. Buğda dənəsini onu tarafa qoyub, məni gözləyən qurbağanın yanında qayıdıram. Sonra onun ağzına gireceğim ve çok sahile çıkacağım. Ağzını açık ve onun ağzından çıxıram".
Süleyman qarışqaya deyir: "Buğdanın ayırdığın o kurdan nəyisə eşitmiş mi?". Karışka deyir: "Bəli". O, deyir: "Ey mənim ruzimi dənizin dibindəki bu daşın içində yaddan çıxartmayan Allah! İmanlı bəndələrinə qarşı rəhmətini də yaddan çıxartma!".
Müəlliflik hüququ əbədi Nur müəssisəsinə məxsusdur